Hanneke
van Veen

Even voorstellen...

Meer weten over sparen?

Op basis van dit weblog verscheen een boek:
Het kan alleen maar beter worden & andere opbeurende verhalen
Via deze website te bestellen, zonder verzendkosten.
KLIK HIER

Archief 2005, week 7

17 februari 2005
Enge apparaten (2)

Het afgelopen jaar was ik vijf weken achter elkaar alleen thuis. Rob wilde al jaren een grote fietstocht maken naar Santiago de Compostela in Noord-West Spanje. Op 8 september 2004 vertrok hij en op 12 oktober 2004 stond hij weer voor de deur na 2.500 kilometer gefietst te hebben. Naast mijn eigen werk in de gespecialiseerde gezinszorg en als webmaster van de Sparenpagina, nam ik ook het beheer van de vijf websites van Rob op me. Opeens werd me duidelijk hoeveel technische handelingen je dagelijks moet verrichten om een modern huishouden te laten functioneren, al zijn we dan misschien niet helemaal doorsnee met beiden een bedrijf aan huis.

s Ochtends begon het al met de radio. Die wordt normaal door Rob bediend, want is door hem gekocht en staat aan zijn kant van het bed op zijn nachtkastje. Ik wilde de nieuwsberichten horen en kreeg de BBC. Dat was niet de bedoeling, dus ik begon aan diverse knoppen te draaien. Tegen de tijd dat ik de goede zender gevonden dacht te hebben was er zoveel tijd verstreken dat het nieuws voorbij was.

En dan de verwarming. Ik wil niet zeggen dat ik terugverlang naar de tijd van de kolenhaard, maar toch. Eerst in de badkamer de knop van de hoogrendementsketel van 20 graden (nachtstand) op 60 graden zetten en de radiator daar aan. Douchen (2 knoppen) en tandenpoetsen (1 knop, want elektrisch). Dan in de woonkamer de thermostaat op 18 graden en in de kantoorruimte 2 knoppen van de radiatoren open draaien. Theewater met de elektrische waterkoker koken (1 knop), brood uit de vriezer en in de broodrooster (1 knop).

In de werkruimte drie luxaflexgordijnen ophijsen, twee computers aan, 2 beeldschermen aan. Het hele computergebeuren gedurende een aantal uren per dag zal ik u besparen, dat is een en al knoppen indrukken. En dan bij het verlaten van het huis; antwoordapparaat aan, deuren sluiten, verwarming laag, tv en lichten uit, achterdeur op slot en de voordeur met twee verschillende sleutels. Ik word al moe van het opschrijven alleen, en u waarschijnlijk van het lezen.

Toch was er ook een lichtpunt, nou ja... De video (pas een aantal maanden in huis en nog maar af en toe gebruikt) werd tot nu toe ook alleen door Rob bediend, want volgens hem te moeilijk voor mij. Op een avond besloot ik het toch maar eens te wagen. In mijn speciaal voor dat doel aangeschafte knoppenboekje had ik ooit genoteerd welke handelingen je achtereenvolgens moet verrichten om iets op te nemen en daarna af te spelen. Nu Rob weg was kon ik eens rustig oefenen zonder misprijzend commentaar of onbegrepen aanwijzingen.

Een beetje zenuwachtig was ik wel. Met het knoppenboekje in de ene en de televisiegids in de andere hand verrichtte ik alle handelingen in de juiste volgorde en op de goede plaats. Ik had zomaar iets gekozen om later op de avond te kunnen checken of ik het goed gedaan had. Grote teleurstelling, want er bleek iets heel anders opgenomen te zijn. Onbegrijpelijk, het nummer klopte toch echt met het nummer in de gids. Ik kreeg het er warm van. Pas na een tijdje drong het tot me door dat ik de tv gids van de vorige week gebruikt had.

Volgende poging. Nu zag ik in de nieuwe gids een film Nynke met goede recensies. Alle handelingen opnieuw gedaan. Nu moest het lukken. Vergat zelfs niet dat ik de video aan te laten s nachts. De avond daarna wilde ik vol verwachting, en met een lekkere kop koffie naast me, op de bank naar de film gaan kijken. Maar nee hoor, weer iets heel anders. Nu begreep ik er toch echt helemaal niets meer van. In plaats van de film zag ik iedere keer het hoofd van André Hazes op de beeldbuis verschijnen. En als er iemand is waaraan ik een hekel heb, dan is het wel aan hem. In stilte verfoeide ik dat rotapparaat.

Mismoedig en behoorlijk gefrustreerd concludeerde ik dat ik het maar op moest geven. Rob had gelijk gehad. Dit was te moeilijk voor mij. De tv stond nog aan en al zappend hoorde ik dat André Hazes de dag ervoor was overleden en dat de geprogrammeerde film was vervangen door een film over onze volksheld. Het droeve nieuws, dat alom in het land grote ontreddering teweeg had gebracht, zorgde er voor dat ik me opeens stukken en stukken beter voelde.