Hanneke
van Veen

Even voorstellen...

Meer weten over sparen?

Op basis van dit weblog verscheen een boek:
Het kan alleen maar beter worden & andere opbeurende verhalen
Via deze website te bestellen, zonder verzendkosten.
KLIK HIER

Archief 2004, week 14

2 april 2004

Okselfris?

Van een goedbedoelende vriend ontving ik een hoax. Dat is een bericht dat zich met een sneltreinvaart via het internet verspreidt en vaak niet of maar gedeeltelijk op waarheid berust. In mijn geval ging het over gevaarlijke deodorants die borstkanker veroorzaken.

Anti-transpiranten in deodorantrollers zouden volgens een wetenschapper aan de universiteit van Uruguay een stof bevatten die de kans op borstkanker bij vrouwen doet toenemen. Ik schrok behoorlijk van het bericht, las nog eens goed om welke stof het precies ging en keek op mijn eigen deodorant. En ja hoor, er bleek aluminum chlorhydraat in te zitten.

De volgende dag ging ik op zoek naar een middel waar dit niet in voorkwam. Na lang zoeken vond ik slechts één merk. Thuisgekomen nog eens op internet gezocht naar andere berichten over het gevaar van die stof. Toen bleek dat er van alles en nog wat niet klopte aan het bericht en dat het zeer waarschijnlijk om een loos paniekverhaal ging.

Toch zette het me aan het denken. Ook al is er maar een deel van waar dan nog is het vervelend onnodig risicos te lopen. Rob opperde om - voor de zekerheid - helemaal met 'die troep' te stoppen. Gewoon op proef. Kijken wat er gebeurt.
Dat deed ik, na dertig, veertig of misschien nog meer jaren. In het begin

onderwierp Rob me op verzoek dagelijks aan een reuktest. Die viel steeds positief uit.
Nu vraag ik het alleen nog na een middag werken in de tuin of een zweterig bezoekje aan mensen die de kachel op 23 graden of hoger hebben staan.

Tot nu toe geen reden om weer opnieuw te beginnen. De enige keer dat ik het 'zonder' niet aandurfde was bij een bezoek aan de fysiotherapeut. Als Rob ooit zonder werk komt kan hij er misschien zijn beroep van maken.

30 maart 2004

Vrekkenarchief (6)
Douchen in het donker

In het blad Psychologie (april 2004) lees ik tot mijn verrassing en genoegen dat allerlei ideeën die in 1992 met hoongelach werden begroet, nu helemaal in zijn. Sterker nog, ze maken je leven spannender, verleggen je grenzen, wekken je zintuigen en je wordt er nog slimmer van ook.

In een artikel over Keep Your Brain Alive van Lawrence C. Katz, worden 25 tips gegeven om je geest en zintuigen weer helemaal fris te maken. Een aantal ervan beschreven wij al meer dan 10 jaar geleden in de Vrekkenkrant. Zoals: vier thuis vakantie, zet de tent op in eigen tuin en overnacht er. Of: zoek de schoonheid om u heen, niet in een museum, maar gewoon op straat. Kijk om u heen en geniet!

En last but not least: douchen in het donker. Katz meldt daarover: Zoek op de tast de doucheknop en de zeep, voel het warme water langs uw lijf stromen.
Uw gevoelsintensiteit is hierdoor flink versterkt. Bovendien frist u delen van de hersenschors op waar prikkels van de tastzin worden verwerkt.
En wij maar denken dat we er alleen geld mee bespaarden.

Uit de Vrekkenkrant van 1 juli 1992

29 maart 2004

Geniaal idee

Bijna altijd krijg je dezelfde reactie als je een volkstuin hebt: "Wat een werk, en hoe doe je dat zomers met al die groenten? Dan moet je zeker weken achter elkaar sla of sperziebonen eten?"

Onze volkstuin met een oppervlakte van 250 m2 hebben we niet meer. Het was inderdaad veel werk, maar dat we tegen heug en meug bietjes, bloemkool of andere groenten moesten verstouwen klopt absoluut niet. We deelden er naar hartelust van uit en wat overbleef ging in de vriezer.
Ik legde me erop toe vooral dure groenten te telen. Met weemoed denk ik terug aan de verrukkelijke peultjes die wij niet per onsje (vanwege de prijs), maar per pond tot ons namen, heerlijk!

Op een zeker moment kwam Rob, die graag snoeit, maar het laag-bij-de-grondse tuinwerk zoveel mogelijk aan mij overlaat, met een snugger idee. "Waarom plant je niet gewoon maaltijden." Ik begreep niet direct wat hij bedoelde en vroeg om uitleg. "Nu staat de tuin vol met bedden of rijen bieten, spinazie en sla. Dat is niet handig. Waarom niet een pond bietjes, een kilo aardappelen, een paar uitjes en een krop sla bij elkaar op één plek voor maandag. En dan kapucijners, tomaten, uitjes en groenlof op de volgende plek voor dinsdag enzovoort. Het moet mogelijk zijn het zo uit te kienen dat alles op hetzelfde moment geoogst kan worden. Dan heb je meer afwisseling en nooit het probleem dat je teveel hebt en met overschotten hoeft te leuren."

U begrijpt het al, een ronduit geniaal idee. Dat had ik zelf nooit kunnen bedenken. Toch is het niets geworden. Want voor de uitvoering die uiteraard aan mij werd overgelaten, bleek ik ook te dom.